Pats, boem, klap en zo vielen alle puzzelstukjes prachtig op hun plek. Wat een supergevoel was het om na een lange tijd speedwriting, trance muziek, thee en chocola tot een mooie conclusie te komen. Wat voor verhaal dan, zul je jezelf afvragen, wat spook ik op dit moment uit? Nou, gewoon: werken aan honderdduizend dingen tegelijk, duh. Waaronder tig verhalen voor Dizary (binnenkort heet nieuws), maar ook schrijven aan andere projecten.
Jaren geleden, nog vóór het Dizary-tijdperk, schreef ik ook lange en korte verhalen. Één van die verhalen had voor mijn gevoel nog steeds potentie. Vorig jaar kreeg ik een brainwave, waardoor dat verhaal weer een boost kreeg. Als een gek ben ik een maand of twee geleden begonnen met herschrijven, schrappen, schrijven en schrappen en mijn keyboard slopen, zoals dat nou eenmaal gaat met de creatie van een boek.
Dit verhaal staat helemaal los van Dizary, maar zoals je van mij bent gewend is het behoorlijk fantasierijk. Kijk, ik ben opgegroeid met Spielbergfilms zoals the Goonies en Indiana Jones. In de trend van schatkaarten, spannende ontdekkingen en brute vijanden had ik dit verhaal ooit geschreven. Het speelt zich af in deze tijd en het gaat over jongeren die een waanzinnig thrillerachtig avontuur beleven. Ik wilde altijd al eens schrijven over het mens zijn en wat als je opeens de beschikking krijgt over een gave. En er wordt gespeeld met de tijd, helemaal mijn ding. Het wordt trouwens een mooie tegenhanger voor superheldenfilms en supermensen met X krachten. Het is een project waarmee ik bij uitgeverijen wil gaan lobbyen. En nu heb ik dus een einde bedacht waarmee ik op een prachtige manier het verhaal helemaal rond heb kunnen breien. Man, dit voelt goed. Eat that, you keyboard.
Nu komt er een periode aan van herschrijven en proeflezers. Hmm, misschien dat ik weer eens wat lieve lezers ga inschakelen om mee te helpen. Daar is het nu wel tijd voor.
Wat is de leesvolgorde? Hoe steken de boeken in elkaar? Waar moet je beginnen? In het volgende artikel leg ik het je uit.
