Sommige auteurs plaatsen heel bescheiden een portretfoto op de achterkant van hun boek. Ik plaats mijzelf gewoon meerdere malen op de cover. Misschien dat je dit nog niet wist.
Ik maak ook de covers van mijn boeken. De illustraties gaan gepaard met veel actie en het is altijd lastig om een persoon in perfecte actiepose te tekenen. Daarom zette ik mijn camera op statief en ben ik door mijn woonkamer gaan rennen en springen. Hieronder zie je een aantal details van de covers die je misschien nog niet in de gaten had.
Dizary boek 1 – Het levende systeem
Honderden foto’s voor boek 2
Hier zie je bijvoorbeeld wie de zes personen zijn op de cover van boek 1. Nou dat ben ik dus gewoon (niet verder verklappen hoor) En voor boek 2 – Demonen van Myradé deed ik het weer. Ditmaal maakte ik van mijzelf gewoon een compleet leger. Dus dat betekende een paar honderd foto’s waarvan ik er misschien maar een paar kon gebruiken. Niet elke pose was geschikt en soms liep ik zo snel dat ik buiten beeld kwam. Kun jij op de cover herkennen welke foto ik waar gebruikt heb?
Lang leve photoshop
Alle foto’s heb ik vervolgens gebruikt als onderlegger in photoshop. Ik had immers alleen het silhouet nodig voor de illustratie. Dus ik heb mijzelf met een tekenlijntje overgetrokken en opgevuld met zwart. Oké, ik moet toegeven dat ik mijzelf hier en daar iets gespierder gemaakt dan ik werkelijk ben… Accenten zoals de lichtval en reflecties tekende ik er overheen.
Stuntwerk op een kruk
Het tekenen van dat rare vliegding was leuk om te doen. Het werd echt stuntwerk bovenop een krukje. Ik had bijna zelf het gevoel daadwerkelijk op zo’n vliegend ding te zitten. Ook hier zul je vast wel herkennen welke foto ik waarvoor gebruikt heb.
Het eindresultaat
En dit is het eindresultaat geworden. Tevreden. In DIT artikel leg ik nog meer uit over het ontstaan van de boekcover.
Wat is de leesvolgorde? Hoe steken de boeken in elkaar? Waar moet je beginnen? In het volgende artikel leg ik het je uit.
