Je droomt ervan om je eigen boek uit te geven en crowdfunding lijkt haast wel hét magische woord. Crowdfunding moet je beslist een keertje proberen. Al is het alleen maar om te ervaren tot wat voor domme dingen je in staat bent, ha, ha. Natuurlijk gaat er een hoop goed, maar probeer je creatieve oprispingen wat in te perken. Voorkom in elk geval de stommiteiten die ik hieronder noem.
Alleen
De campagne voor mijn Dizaryboek dacht ik alleen op poten te kunnen zetten. Het lukte wel, maar fijn was het niet. Als je ook nog een hoger bedrag bijeen wilt harken dan ik had, dan is het ongezond om dit alleen te doen. Maak een plan, ontdekt de taken die je moet uitvoeren en probeer die taken aan anderen over te dragen. Zoek een sparring partner. Zorg ervoor dat jij je focus houdt op het funden zelf, blijf het boegbeeld. Laat anderen wervingsteksten lezen/corrigeren, tegenprestaties inpakken en versturen, filmen, foto’s maken etc. Lees hier hoe je het beter kunt aanpakken.
Kaartjes
Ik had een geweldig plan bedacht, nee, briljant. Dacht ik. Ik stuurde iedereen, waarvan ik een adres had, twee ansichtkaartjes (samen in een envelop) via de post. Het ene kaartje was voor hunzelf en had de vraag of ze mij wilden sponsoren. En ik verzocht hen het tweede kaartje, dat al voorzien was van een postzegel, door te sturen naar een potentiële sponsor. Bam, ik in een klap een dubbel zo grote kennissenkring. Not. Een paar mensen had de moeite genomen het kaartje door te sturen. Later bleek dat de kaartjes vol met spelfouten stonden. Te gehaast had ik ze in elkaar geflanst – erg slordig dus. Misschien is het nog steeds een goed plan. Toch is bellen en persoonlijk contact goedkoper en effectiever, zoals ik al aangaf in mijn vorige overzicht.
Vreemden
Ik was in de veronderstelling dat een groot deel van mijn sponsors externen zouden zijn. Hoe bekend de website ook is waar jouw campagne draait, niemand komt zomaar vanzelf binnenwandelen. Er draaien nog honderden andere projecten tegelijk. En die willen net als jij aandacht. Of je moet een wel heel sympathiek boek- of projectidee hebben waar iedereen spontaan smoorverliefd op wordt. Ga ervan uit dat het grootste deel van je sponsors mensen zijn uit je directe omgeving – je 1e kring. Je kunt hen vragen of zij nog mensen kennen die jouw campagne willen bekijken.
1 April
Oh ja, op 1 april was mijn crowdfunding-campagne volop bezig. Op social media plaatste ik een berichtje dat de teller binnen een week tijd opeens op €333.333 stond. Als grapje dus. En hiermee zou ik dan heel veel aandacht voor mijn campagne trekken. Helaas begrepen een aantal mensen er helemaal niets van. Ze weigerden mij nog te steunen. Ze dachten serieus dat ik de volgende maand met mijn Ferrari de parkeerplaats op zou rijden om mijn ontslag in te dienen. Foutje bedankt.
Locale media
De lokale media zoals stadskranten en de radio zouden mijn project helemaal te gek vinden. Dus ik had behoorlijk wat tijd gestoken in een persbericht en contacten leggen. Maar zij helpen je niet en plaatsen liever elke week suffe berichten over iemand die van zijn fiets is gevallen, de kat van mevrouw Janssen in de boom, bingo bij de soos en heel, heel veel advertenties. Ben je overtuigd van je succes, zoek dan gelijk de grotere dagbladen op. Steek anders je energie in je campagne, tenzij je een ingang hebt bij een van die lokale media. Anders is dit een waste of time. Hoe tof je campagne ook is, hoezeer het ook te maken heeft met het verbeteren van de hele wereld, dit soort media komt later wel. Als jij bijvoorbeeld een top-auteur bent geworden en je moet een lintje doorknippen van een nieuwe snackbar op de hoek.
Zoek het uit
Terwijl mijn crowdfunding al liep, was ik nog steeds dingen aan het uitzoeken. Ik bleef bezig met allemaal tips en trics van anderen. Die had ik natuurlijk al lang moeten lezen. Ik had gewoon een veel te korte aanloop genomen. In twee maanden tijd dacht ik het wel voor elkaar te hebben, maar trek er serieus een half jaar voor uit. Dan weet je zeker dat je zult slagen.