Ik vind het altijd geweldig om na maanden van schrijven eindelijk aan de cover te kunnen werken. Vol enthousiasme ging ik dan ook aan de slag en na bloed, zweet en tranen wachtte mij nog een grote verrassing.
Tijdens het schrijven ontstonden er al ideeën voor de cover. En ik maakte al geregeld wat krabbels op papier. Zodra het verhaal klaar was, begreep ik ook waar de essentie lag en wat ik met een coverillustratie duidelijk wilde maken – de aandacht trekken, vasthouden, verleiden en misleiden, ha, ha.
Voordat ik aan de illustratie begon, moest er al een idee zijn. Nu was het idee voor de nieuwe cover al begin 2018 ontstaan en maakte ik de schets die je hieronder ziet. Zo te zien zou het iets heel spannends worden. Toen had ik het einde van het verhaal nog niet in zicht, maar het beeld klopte al aardig.
In mijn verhaal speelt het uitvindersdistrict van Pling Plong een belangrijke rol. En dat piramidevormige district wilde ik ook als decorstuk gebruiken.
Om een idee van de grove indeling te krijgen, maakte ik snel een paar kliederschetsen met grijstinten. Hiermee bepaalde ik waar de focus kwam te liggen, het contrast en de sfeer. Dit kliederen verdeelde ik over een paar dagen om mijzelf niet teveel op één beeld vast te pinnen.
Zo te zien had ik eerst een volledig lichtgevende piramide in gedachten, maar het silhouet met de lichte achtergrond bleek veel krachtiger.
Na deze grijstinten ging ik al vrij snel over op kleuren. En uiteraard moesten de helden van het verhaal op de een of andere manier in beeld worden gebracht. Nou wilde ik voorkomen dat de piramide te veel ging lijken op het casino in Las Vegas. Dus de lichtstraal die uit de punt schiet, wordt uiteindelijk verder teruggedrongen.
Schetsen, kleuren, ideeën. Langzaam maar zeker ontstond er iets leuks en dat is meestal het moment dat ik niet meer te stoppen ben.
Opeens kwam de illustratie tot leven en al snel experimenteerde ik met de indelingen. Zo kwam ik erachter dat het geweldig zou zijn als de letter A van Dizary precies overlapte met de punt van de piramide. Toeval of niet, het zijn van die leuke puzzelstukjes die dan opeens op hun plek lijken te vallen.
Er moest nog meer contrast met licht en donker in komen, want ik wilde dat legertje op de voorgrond ook goed in beeld brengen.
En tegen een zwarte achtergrond kon ik niet met silhouetten werken. De piramide, opdoemend uit de mist, bleek een logisch gevolg. Beetje bij beetje begon ik de illustratie te detailleren. Eerst in grote lijnen, want de illustratie moest ook in postzegelformaat nog duidelijk overkomen. Daarna was het een kwestie van steeds verder inzoomen op de details.
En zo begon er dan iets gaafs te ontstaan. Het voordeel van een programma zoals photoshop is dat je in lagen kunt werken. Zo kun je eindeloos met elementen schuiven, totdat je tevreden bent over de compositie.
Tijdens het opmaken van de daadwerkelijke cover, met titel etc., bleek al snel dat een aantal elementen moesten worden verschaald en verplaatst. De uiteindelijke illustratie is groter dan ik voor de cover gebruikt heb, maar dat maakte niet uit. De illustratie zal ik zoals je van mij gewend bent als losse poster beschikbaar stellen. Omdat het een 2e boek betrof, kon ik de indeling van de titel van mijn eerste boek overnemen. Hieronder zie je dan het eindresultaat.
Maar dan! Eenmaal klaar, plaatste ik de cover nog eens naast mijn eerste boek ‘Het levende systeem’ en ik schrok. Ik had onbewust gewoon exact hetzelfde concept gemaakt. Ook nu weer een vliegend ding rechts in het midden en rennende mensen onderin. Maar misschien ben ik het die dit soort problemen ziet, ha, ha. Qua kleurstelling wijken ze in elk geval genoeg af om een heel eigen karakter te hebben. Dus wat mij betreft geslaagd.
Wat is de leesvolgorde? Hoe steken de boeken in elkaar? Waar moet je beginnen? In het volgende artikel leg ik het je uit.
